نظریه ریسمان
ظریه ریسمان بیان می‌کند که تمامی اجزاء هستی هم‌چون ستاره‌ها، سیاره‌ها یک درخت یا حتی پروتون‌ها و الکترون‌ها از ارتعاش ریسمان‌هایی از انرژی بوجود آمده‌اند. نحوه ارتعاش این بند‌های انرژی، نوع نیرو‌ها و حتی مواد را تعیین می‌کند.
نحوه ارتعاش ریسمان‌ها، تعیین‌کننده اجزاء تشکیل‌دهنده عالم است.
نظریه ریسمان برخی حقایق را بر ما آشکار کرده که کوانتوم یا نسبیت قادر به آشکار کردن آن‌ها نبود. برای نمونه طبق نسبیت عام، فضا می‌تواند پیچ و تاب بخورد، اما نمی‌تواند پاره شود. نظریه ریسمان بیان می‌کند که همواره انیشتین درست فکر نمی‌کرده است. در حقیقت اگر به اندازه‌ای بسیار زیاد کوچک شویم، خواهیم دید که در پوسته فضا-زمان نیز شکاف‌هایی وجود دارد که می‌توانند با گذشت زمان رشد کرده یا از بین بروند. بنابراین طبق نظریه ریسمان می‌توان صفحه فضا-زمان را سوراخ کرده و دو نقطه از آن را به یکدیگر متصل کرد. جالب است بدانید این دو سوراخ مرتبط با هم ناحیه‌ای از فضا تحت عنوان کرمچاله را بوجود می‌آورد که می‌توان با استفاده از آن در زمانی کوتاه به دوردست‌ها دسترسی داشت.
از دیگر نتایج مهم نظریه ریسمان این است که می‌توان با استفاده از نحوه ارتعاش آن‌ها نوع ذره بنیادی تولید شده را تعیین کرد. برای نمونه، الکترون، شکل خاصی از ارتعاش را نتیجه می‌دهد. این نوع از ارتعاش با ارتعاش ریسمان به منظور تولید پروتون متفاوت است. توجه داشته باشید که نظریه ریسمان به چندین شکل مختلف ارائه شده، اما پایه ریاضیاتی آن‌ها یکسان هستند. این نظریه با انواع HO ،IIB ،I ،IIA و HE شناخته می‌شوند.